„tak się nie robi”, „tu się nie pali”

Dzisiaj porozmawiamy o bardzo ważnym aspekcie języka polskiego, jakim jest forma bezosobowa z cząsteczką „się” w czasie teraźniejszym.

Bezosobowe formy zwrotne z „się” to konstrukcje gramatyczne, które pozwalają wyrazić czynność bez wskazywania jej wykonawcy. Tworzy się je za pomocą trzeciej osoby liczby pojedynczej czasownika oraz zaimka zwrotnego „się”:

chodzić – on chodzi – chodzi się
jeść – on je – je się
pracować – on pracuje – pracuje się
uważać – on uważa – uważa się

Formy te są bardzo powszechne w języku polskim i stosowane w wielu kontekstach – do opisywania zwyczajów, zasad, instrukcji czy opinii, np. W Polsce jada się dużo pierogów, Na lekcji mówi się po polsku, W tym sklepie sprzedaje się tylko ekologiczną żywność.

Dla osób rosyjskojęzycznych te konstrukcje mogą wydawać się nieco dziwne. W języku rosyjskim formy zwrotne z „-ся” również istnieją, ale nie są tak często używane w funkcji bezosobowej. W wielu sytuacjach, w których w polskim naturalnie pojawia się konstrukcja z „się”, w rosyjskim preferowane są inne sposoby wyrażenia myśli, np. strona bierna lub konstrukcje z formą „они” (oni). Dlatego studenci rosyjskojęzyczni często patrzą na polskie zdania tego typu z zaskoczeniem i potrzebują więcej czasu, by się do nich przyzwyczaić.

Dla osób rosyjskojęzycznych te konstrukcje mogą wydawać się nieco dziwne. W języku rosyjskim formy zwrotne z „-ся” również istnieją, ale nie są tak często używane w funkcji bezosobowej. W wielu sytuacjach, w których w polskim naturalnie pojawia się konstrukcja z „się”, w rosyjskim preferowane są inne sposoby wyrażenia myśli, np. strona bierna lub konstrukcje z formą „они” (oni).

Przykłady:

  1. W Polsce jada się dużo pierogów.
    🇷🇺 В Польше едят много пельменей. (они + czasownik w 3. os. lm.)
  2. Na lekcji mówi się po polsku.
    🇷🇺 На уроке говорят по-польски. (они + czasownik w 3. os. lm.)
  3. W szkole nie pali się papierosów.
    🇷🇺 В школе не курят. (они + czasownik w 3. os. lm.)
  4. Zgodnie z protokołem dyplomatycznym tak się nie robi.
    🇷🇺 Согласно дипломатическому протоколу, так не делают (они + czasownik w 3. os. lm.)
    Lub:
    🇷🇺 Согласно дипломатическому протоколу, так не делается. (strona bierna z -ся)

Jak widać, w rosyjskim często stosuje się konstrukcję z podmiotem domyślnym „они”, co brzmi naturalniej niż bezosobowe -ся. To właśnie dlatego osoby rosyjskojęzyczne mogą być zaskoczone częstotliwością użycia form bezosobowych z „się” w języku polskim.

UWAGA!

To, że każdego czasownika można użyć w formie bezosobowej z zaimkiem zwrotnym „się” wcale nie oznacza, że w osobowej formie ten zaimek „się” też będzie występował. To, czy „się” występuje w formie osobowej czy nie, zależy tylko od bezokolicznika danego czasownika. Porównaj:

czytać -> forma osobowa: ja czytam, ty czytasz (NIE WOLNO mówić „czytam się„, bo taka forma nie istnieje)
forma bezosobowa: W tym domu czyta się dużo książek. (tutaj „się” jest tylko częścią formy bezosobowej)

śmiać się -> forma osobowa: ja się śmieję, ty się śmiejesz (zaimek zwrotny „się” będzie występować w każdej formie osobowej, bo występuje on w samym bezokoliczniku)
forma bezosobowa: Zapamiętaj, że nigdy się nie śmieje z cudzych nazwisk. (tutaj „się” jest jednocześnie i częścią czasownika, i częścią formy bezosobowej)

Jeszcze jedna uwaga: jeśli używamy kolejno kilku czasowników w formie bezosobowej, które następują jeden po drugim, to zwykle tylko po pierwszym z nich używamy zaimka „się”, a po pozostałych można ten zaimek pominąć:

Latem zwykle się wyjeżdża, relaksuje i nabiera sił do kolejnego roku pracy.
W razie wątpliwości wchodzi się do na stronę z podpowiedziami, czyta się je, a potem się myśli, analizuje i stosuje do przeczytanych instrukcji.

A teraz przejdźmy do praktyki. Tekst pierwszego ćwiczenia pochodzi z książki „Saga Puszczy Białowieskiej” autorstwa Simony Kossak. Już kiedyś robiłam dla was ćwiczenia na podstawie jej tekstów, wtedy były to ćwiczenia na czas teraźniejszy i czas przeszły.

Simona była wybitnym biologiem i leśnikiem, a także wielkim orędownikiem prac na rzecz ochrony przyrody i środowiska.
Ciekawe, że Simona była też córką Jerzego, wnuczką Wojciecha i prawnuczką Juliusza Kossaków. Wszyscy trzej byli malarzami batalistami rozmiłowanymi w koniach, ojczystym krajobrazie i w polskiej historii. Była bratanicą poetki Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej oraz pisarki Magdaleny Samozwaniec. Jej stryjeczną babką była Zofia Kossak-Szczucka, autorka powieści historycznych.
Wrażliwość artysyczna i lekkie pióro zdecydowanie były wpisane w kod genetyczny Simony, dlatego jej teksty są tak piękne, a jednocześnie napisane prostym, zrozumiałym językiem.
W zacytowanym przeze mnie fragmencie Simona Kossak pomstuje na to, jak wątpliwej jakości badania przyrodnicze w istocie niszczą naturalną faunę i florę lasów w ogóle, a Puszczy Białowieskiej w szczególności.